عطار (غزلیات)/عشق را پیر و جوان یکسان بود

by عطار

	عشق را پیر و جوان یکسان بود			نزد او سود و زیان یکسان بود
	هم ز یکرنگی جهان عشق را			نو بهار و مهرگان یکسان بود
	زیر او بالا و بالا هست زیر			کش زمین و آسمان یکسان بود
	بارگاه عشق همچون دایره است			صد او با آستان یکسان بود
	یار اگر سوزد وگر سازد رواست			عاشقان را این و آن یکسان بود
	در طریق عاشقان خون ریختن			با حیات جاودان یکسان بود
	سایه از کل دان که پیش آفتاب			آشکارا و نهان یکسان بود
	کی بود دلدار چون دل ای فرید			باز کی با آشیان یکسان بود