عطار (غزلیات)/عشق جانان همچو شمعم از قدم تا سر بسوخت

by عطار

	عشق جانان همچو شمعم از قدم تا سر بسوخت			مرغ جان را نیز چون پروانه بال و پر بسوخت
	عشقش آتش بود کردم مجمرش از دل چو عود			آتش سوزنده بر هم عود و هم مجمر بسوخت
	زآتش رویش چو یک اخگر به صحرا اوفتاد			هر دو عالم همچو خاشاکی از آن اخگر بسوخت
	خواستم تا پیش جانان پیشکش جان آورم			پیش دستی کرد عشق و جانم اندر بر بسوخت
	نیست از خشک و ترم در دست جز خاکستری			کاتش غیرت درآمد خشک و تر یکسر بسوخت
	دادم آن خاکستر آخر بر سر کویش به باد			برق استغنا بجست از غیب و خاکستر بسوخت
	گفتم اکنون ذره‌ای دیگر بمانم گفت باش			ذره‌ی دیگر چه باشد ذره‌ای دیگر بسوخت
	چون رسید این جایگه عطار نه هست و نه نیست			کفر و ایمانش نماند مومن و کافر بسوخت