عطار (غزلیات)/عاشق تو جان مختصر که پسندد
ظاهر
عاشق تو جان مختصر که پسندد | فتنه تو عقل بی خبر که پسندد | |||||
روی تو کز ترک آفتاب دریغ است | در نظر هندوی بصر که پسندد | |||||
روی تو را تاب قوت نظری نیست | در رخ تو تیزتر نظر که پسندد | |||||
چون بنگنجد شکر برون ز دهانت | از لب تو خواستن شکر که پسندد | |||||
چون نتوان بی کمر میان تو دیدن | موی میان تو را کمر که پسندد | |||||
چون به کمان برنهی خدنگ جگردوز | پیش تو جز جان خود سپر که پسندد | |||||
چون به جفا تیغت از نیام برآری | در همه عالم حدیث سر که پسندد | |||||
چون غم عشقت به جان خرند و به ارزد | در غم تو حیله و حذر که پسندد | |||||
تا غم عشق تو هست در همه عالم | هیچ دلی را غمی دگر که پسندد | |||||
وصل تو جستم به نیم جان محقر | وصل تو آخر بدین قدر که پسندد | |||||
هر سحر از عشق تو بسا که بسوزم | سوز چو من شمع هر سحر که پسندد | |||||
چون تو جگر گوشهی دل منی آخر | قوت من از گوشهی جگر که پسندد | |||||
شد دل عطار پاره پاره ز شوقت | کار دل او ازین بتر که پسندد |