عطار (غزلیات)/سر زلف دلستانت به شکن دریغم آید

by عطار

	سر زلف دلستانت به شکن دریغم آید			صفت بر چو سیمت به سمن دریغم آید
	من تشنه زان نخواهم ز لب خوشت شرابی			که حلاوت لب تو به دهن دریغم آید
	مرساد هیچ آفت به تن و به جانت هرگز			که به جان فسوس باشد که به تن دریغم آید
	تن کشتگان خود را به میان خون رها کن			که چنان تنی درین ره به کفن دریغم آید
	ز فرید می‌نیاید سخن لب تو گفتن			که لب شکر فشانت به سخن دریغم آید