عطار (غزلیات)/ز عشقت سوختم ای جان کجایی
ظاهر
ز عشقت سوختم ای جان کجایی | بماندم بی سر و سامان کجایی | |||||
نه جانی و نه غیر از جان چه چیزی | نه در جان نه برون از جان کجایی | |||||
ز پیدایی خود پنهان بماندی | چنین پیدا چنین پنهان کجایی | |||||
هزاران درد دارم لیک بی تو | ندارد درد من درمان کجایی | |||||
چو تو حیران خود را دست گیری | ز پا افتادهام حیران کجایی | |||||
ز بس کز عشق تو در خون بگشتم | نه کفرم ماند و نه ایمان کجایی | |||||
بیا تا در غم خویشم ببینی | چو گویی در خم چوگان کجایی | |||||
ز شوق آفتاب طلعت تو | شدم چون ذره سرگردان کجایی | |||||
شد از طوفان چشمم غرقه کشتی | ندانم تا درین طوفان کجایی | |||||
چنان دلتنگ شد عطار بی تو | که شد بر وی جهان زندان کجایی |