عطار (غزلیات)/دوش جان دزدیده از دل راه جانان برگرفت

by عطار

	دوش جان دزدیده از دل راه جانان برگرفت			دل خبر یافت و به تک خاست و دل از جان برگرفت
	جان چو شد نزدیک جانان دید دل را نزد او			غصه‌ها کردش ز پشت دست دندان برگرفت
	ناگهی بادی برآمد مشکبار از پیش و پس			برقع صورت ز پیش روی جانان برگرفت
	جان ز خود فانی شد و دل در عدم معدوم گشت			عقل حیلت‌گر به کلی دست ازیشان برگرفت
	بی نشان شد جان کدامین جان که گنجی داشت او			گاه پیدایش نهاد و گاه پنهان برگرفت
	فرخ آن اقبال باری کاندرین دریای ژرف			ترک جان گفت و سر این نفس حیوان برگرفت
	شکر یزدان را که گنج دین درین کنج خراب			بی غم و رنجی دل عطار آسان برگرفت