عطار (غزلیات)/دل ز هوای تو یک زمان نشکیبد
ظاهر
دل ز هوای تو یک زمان نشکیبد | دل چه بود عقل و وهم جان نشکیبد | |||||
هر که دلی دارد و نشان تو یابد | از طلب چون تو دلستان نشکیبد | |||||
گرچه جهان را بسی کس است شکیبا | هیچ کسی از تو در جهان نشکیبد | |||||
ذرهی سودای تو که سود جهان است | سود دل آن است کز زیان نشکیبد | |||||
گرچه زبان را مجال یاد تو نبود | یک نفس از یاد تو زبان نشکیبد | |||||
چون نشکیبد ز آب ماهی بی آب | دیده ز ماه تو همچنان نشکیبد | |||||
مردم آبی چشم از آتش عشقت | بی رخت از آب یک زمان نشکیبد | |||||
گرچه بنالم ولی نه آن ز تو نالم | ناله کنم زانکه ناتوان نشکیبد | |||||
چون نرسد دست من به جز به فغانی | نیست عجب گر ز دل فغان نشکیبد | |||||
مینشکیبد دمی ز کوی تو عطار | بلبل گویا ز بوستان نشکیبد |