| | | | | | |
| |
دلی کز عشق او دیوانه گردد |
|
وجودش با عدم همخانه گردد |
|
| |
رخش شمع است و عقل ار عقل دارد |
|
ز عشق شمع او دیوانه گردد |
|
| |
کسی باید که از آتش نترسد |
|
به گرد شمع چون پروانه گردد |
|
| |
به شکر آنکه زان آتش بسوزد |
|
همه در عالم شکرانه گردد |
|
| |
کسی کو بر وجود خویش لرزد |
|
همان بهتر که در کاشانه گردد |
|
| |
اگر بر جان خود لرزد پیاده |
|
به فرزینی کجا فرزانه گردد |
|
| |
بخیلی کو به یک جو زر بمیرد |
|
چرا گرد مقامرخانه گردد |
|
| |
چو ماهی آشنا جوید درین بحر |
|
بکل از خاکیان بیگانه گردد |
|
| |
چو در دریا فتاد آن خشک نانه |
|
مکن تعجیل تا ترنانه گردد |
|
| |
اگر تو دم زنی از سر این بحر |
|
دل خونابه را پیمانه گردد |
|
| |
بسی افسون کند غواص دریا |
|
که در دم داشتن مردانه گردد |
|
| |
اگر در قعر دریا دم برآرد |
|
همه افسون او افسانه گردد |
|
| |
درین دریا دل پر درد عطار |
|
ندانم مرد گردد یا نگردد |
|
