عطار (غزلیات)/دلبرم رخ گشاده می‌آید
| دلبرم رخ گشاده می‌آید | تاب در زلف داده می‌آید | |||||
| در دل سنگ لعل می‌بندد | کو چنین لب گشاده می‌آید | |||||
| شهسوار سپهر از پی او | می‌رود کو پیاده می‌آید | |||||
| زلف برهم فکنده می‌گذرد | خلق برهم فتاده می‌آید | |||||
| ای عجب چشم اوست مست و خراب | وز لبش بوی باده می‌آید | |||||
| پیش سرسبزی خطش چو قلم | عقل کل بر چکاده می‌آید | |||||
| ماه سر درفکنده می‌گذرد | چرخ بر سر ستاده می‌آید | |||||
| آفتابی که سرکش است چو تیغ | بر خطش سر نهاده می‌آید | |||||
| در صفاتش ز بحر جان فرید | گهر پاک‌زاده می‌آید | |||||