عطار (غزلیات)/در ره عشق تو پایان کس ندید
ظاهر
در ره عشق تو پایان کس ندید | راه بس دور است و پیشان کس ندید | |||||
گرد کویت چون تواند دید کس | زانکه تو در جانی و جان کس ندید | |||||
از نهانی کس ندیدت آشکار | وز هویداییت پنهان کس ندید | |||||
بلعجب دردی است دردت کاندرو | تا قیامت روی درمان کس ندید | |||||
در خرابات خراب عشق تو | یک حریف آب دندان کس ندید | |||||
گوهر وصلت از آن در پرده ماند | کز جهان شایستهی آنکس ندید | |||||
در بیابانت ز چندین سوخته | یک نشان از صد هزاران کس ندید | |||||
بس دل شوریده کاندر راه عشق | جان بداد و روی جانان کس ندید | |||||
جمله در راهت فرو رفته به خاک | بوالعجب تر زین بیابان کس ندید | |||||
خون خور ای عطار و تن در صبر ده | کانچه میجویی تو آسان کس ندید |