عطار (غزلیات)/در دل دارم جهانی بیتو من
ظاهر
در دل دارم جهانی بیتو من | زانکه نشکیبم زمانی بیتو من | |||||
عالمی جان آب شد در درد تو | چون کنم با نیم جانی بیتو من | |||||
روی در دیوار کردم اشکریز | تا بمیرم ناگهانی بیتو من | |||||
من خود این دم مردهام بیشم نماند | پوستی و استخوانی بیتو من | |||||
چون نه نامم ماند بیتو نه نشان | از تو چون یابم نشانی بیتو من | |||||
جان من میسوزد و دل ندهدم | تا کنم یک دم فغانی بیتو من | |||||
میتوانی آخرم فریاد رس | چند باشم ناتوانی بیتو من | |||||
چشم میدارم زهی دانی چرا | زانکه گشتم چون کمانی بیتو من | |||||
دل چو برکندم ز تریاک یقین | زهر خوردم بر گمانی بیتو من | |||||
گر نکردم سود در سودای تو | میکنم هر دم زیانی بیتو من | |||||
بی توام در چشم موری عالمی است | مینگنجم در جهانی بیتو من | |||||
گرچه از من کس سخن مینشنود | پر سخن دارم زبانی بیتو من | |||||
دوستان رفتند و هم جنسان شدند | با که گویم داستانی بیتو من | |||||
همت عطار بازی عرشی است | خود ندارم آشیانی بیتو من |