عطار (غزلیات)/درد دل را دوا نمی‌دانم

by عطار

	درد دل را دوا نمی‌دانم			گم شدم سر ز پا نمی‌دانم
	از می نیستی چنان مستم			که صواب از خطا نمی‌دانم
	چند از من کنی سال که من			درد را از دوا نمی‌دانم
	حل این مشکلم که افتادست			در خلا و ملا نمی‌دانم
	به چه داد و ستد کنم با خلق			که قبول از عطا نمی‌دانم
	هرچه از ماه تا به ماهی هست			هیچ از خود جدا نمی‌دانم
	وانچه در اصل و فرع جمله تویی			یا منم جمله یا نمی‌دانم
	گر یک است این همه یکی بگذار			که عدد را قفا نمی‌دانم
	ور یکی نی و صد هزار است این			صد و یک من چرا نمی‌دانم
	حیرتم کشت و من درین حیرت			ره به کار خدا نمی‌دانم
	چشم دل را که نفس پرده‌ی اوست			در جهان توتیا نمی‌دانم
	آنچه عطار در پی آن رفت			این زمان هیچ جا نمی‌دانم