عطار (غزلیات)/جانا ز فراق تو این محنت جان تا کی
ظاهر
جانا ز فراق تو این محنت جان تا کی | دل در غم عشق تو رسوای جهان تا کی | |||||
چون جان و دلم خون شد در درد فراق تو | بر بوی وصال تو دل بر سر جان تا کی | |||||
نامد گه آن آخر کز پرده برون آیی | آن روی بدان خوبی در پرده نهان تا کی | |||||
در آرزوی رویت ای آرزوی جانم | دل نوحه کنان تا چند، جان نعرهزنان تا کی | |||||
بشکن به سر زلفت این بند گران از دل | بر پای دل مسکین این بند گران تا کی | |||||
دل بردن مشتاقان از غیرت خود تا چند | خون خوردن و خاموشی زین دلشدگان تا کی | |||||
ای پیر مناجاتی در میکده رو بنشین | درباز دو عالم را این سود و زیان تا کی | |||||
اندر حرم معنی از کس نخرند دعوی | پس خرقه بر آتش نه زین مدعیان تا کی | |||||
گر طالب دلداری از کون و مکان بگذر | هست او ز مکان برتر از کون و مکان تا کی | |||||
گر عاشق دلداری ور سوختهی یاری | بی نام و نشان میرو زین نام و نشان تا کی | |||||
گفتی به امید تو بارت بکشم از جان | پس بارکش ار مردی این بانگ و فغان تا کی | |||||
عطار همی بیند کز بار غم عشقش | عمر ابدی یابد عمر گذران تا کی |