عطار (غزلیات)/جانا دهنی چو پسته داری
| جانا دهنی چو پسته داری | در پسته گهر دو رسته داری | |||||
| صد شور به پسته در فتاده است | زان قند که مغز پسته داری | |||||
| قندیم فرست و مرهمی ساز | زین بیش مرا چه خسته داری | |||||
| در هر سر موی زلف شستت | صد فتنه‌ی نانشسته داری | |||||
| گفتی به درست عهد کردم | صد عهد چنین شکسته داری | |||||
| در تاز و جهان بگیر کز حسن | صد ابلق تنگ بسته داری | |||||
| یک گل ندهی ز رخ به عطار | وانگاه هزار دسته داری | |||||