عطار (غزلیات)/جانا دلم ببردی و جانم بسوختی
ظاهر
جانا دلم ببردی و جانم بسوختی | گفتم بنالم از تو زبانم بسوختی | |||||
اول به وصل خویش بسی وعده دادیم | واخر چو شمع در غم آنم بسوختی | |||||
چون شمع نیم کشته و آورده جان به لب | در انتظار وصل چنانم بسوختی | |||||
کس نیست کز خروش منش نیست آگهی | آگاه نیستی که چه سانم بسوختی | |||||
جانم بسوخت بر من مسکین دلت نسوخت | آخر دلت نسوخت که جانم بسوختی | |||||
تا پادشا گشتی بر دیده و دلم | اینم به باد دادی و آنم بسوختی | |||||
گفتم که از غمان تو آهی برآورم | آن آه در درون دهانم بسوختی | |||||
گفتی که با تو سازم و پیدا شوم تو را | پیدا نیامدی و نهانم بسوختی | |||||
یکدم بساز با دل عطار و بیش ازین | آتش مزن که عقل و روانم بسوختی |