| | | | | | |
| |
جانا حدیث حسنت در داستان نگنجد |
|
رمزی ز راز عشقت در صد زبان نگنجد |
|
| |
جولانگه جلالت در کوی دل نباشد |
|
جلوه گه جمالت در چشم و جان نگنجد |
|
| |
سودای زلف و خالت در هر خیال ناید |
|
اندیشه‌ی وصالت جز در گمان نگنجد |
|
| |
در دل چو عشقت آمد سودای جان نماند |
|
در جان چو مهرت افتد عشق روان نگنجد |
|
| |
پیغم خستگانت در کوی تو که آرد |
|
کانجا ز عاشقانت باد وزان نگنجد |
|
| |
دل کز تو بوی یابد در گلستان نپوید |
|
جام کز تو رنگ گیرد خود در جهان نگنجد |
|
| |
آن دم که عاشقان را نزد تو بار باشد |
|
مسکین کسی که آنجا در آستان نگنجد |
|
| |
بخشای بر غریبی کز عشق می‌نمیرد |
|
وانگه در آشیانت خود یک زمان نگنجد |
|
| |
جان داد دل که روزی در کوت جای یابد |
|
نشناخت او که آخر جای چنان نگنجد |
|
| |
آن دم که با خیالت دل را ز عشق گوید |
|
عطار اگر شود جان اندر میان نگنجد |
|
