| | | | | | |
| |
ترسا بچه‌ی شکر لبم دوش |
|
صد حلقه‌ی زلف در بناگوش |
|
| |
صد پیر قوی به حلقه می‌داشت |
|
زان حلقه‌ی زلف حلقه در گوش |
|
| |
آمد بر من شراب در دست |
|
گفتا که به یاد من کن این نوش |
|
| |
در پرده اگر حریف مایی |
|
چون می‌نوشی خموش و مخروش |
|
| |
زیرا که دلی نگشت گویا |
|
تا مرد زبان نکرد خاموش |
|
| |
دل چون بشنود این سخن زود |
|
ناخورده شراب گشت مدهوش |
|
| |
چون بستدم آن شراب و خوردم |
|
در سینه‌ی من فتاد صد جوش |
|
| |
دادم همه نام و ننگ بر باد |
|
کردم همه نیک و بد فراموش |
|
| |
از دست بشد مرا دل و جان |
|
وز پای درآمدم تن و توش |
|
| |
یک قطره از آن شراب مشکل |
|
آورد دو عالمم در آغوش |
|
| |
یک ذره سواد فقر در تافت |
|
شد هر دو جهان از آن سیه‌پوش |
|
| |
جانم ز سر دو کون برخاست |
|
در شیوه‌ی فقر شد وفا کوش |
|
| |
هر که بخرد به جان و دل فقر |
|
بر جان و دلش دو کون بفروش |
|
| |
ور دین تو نیست دین عطار |
|
کفر آیدت این حدیث منیوش |
|
