عطار (غزلیات)/تا به دام عشق او آویختیم

by عطار

	تا به دام عشق او آویختیم			جان و دل را فتنه‌ها انگیختیم
	دل چو در گرداب عشقش اوفتاد			تن فرو دادیم و در نگریختیم
	بس که اندر وادی سودای او			خون دل با خاک ره آمیختیم
	خاک پای او به نوک برگ چشم			گاه می‌رفتیم و گه می‌بیختیم
	چون نیامد بر سر غربیل هیچ			پای در گل خاک بر سر ریختیم
	گرچه ما زیرک ترین مرغی بدیم			لیک در دامش به حلق آویختیم
	همچو عطاری ز شوق روی او			صورتش با روی جان انگیختیم