| | | | | | |
| |
بوی زلف یار آمد یارم اینک می‌رسد |
|
جان همی آساید و دلدارم اینک می‌رسد |
|
| |
اولین شب صبحدم با یارم اینک می‌دمد |
|
وآخرین اندیشه و تیمارم اینک می‌رسد |
|
| |
در کنار جویباران قامت و رخسار او |
|
سرو سیمین آن گل بی خارم اینک می‌رسد |
|
| |
ای بسا غم کو مرا خورد و غمم کس می نخورد |
|
چون نباشم شاد چون غمخوارم اینک می‌رسد |
|
| |
مدتی تا بودم اندر آرزوی یک نظر |
|
لاجرم چندین نظر در کارم اینک می‌رسد |
|
| |
دین و دنیا و دل و جان و جهان و مال و ملک |
|
آنچه هست از اندک و بسیارم اینک می‌رسد |
|
| |
روی تو ماه است و مه اندر سفر گردد مدام |
|
همچو ماه از مشرق ره یارم اینک می‌رسد |
|
| |
بزم شادی از برای نقل سرمستان عشق |
|
پسته و عناب شکر بارم اینک می‌رسد |
|
| |
من به استقبال او جان بر کف از بهر نثار |
|
یار می‌گوید کنون عطارم اینک می‌رسد |
|
