عطار (غزلیات)/باز آمده‌ای از آن جهانم من
| باز آمده‌ای از آن جهانم من | پیدا شده‌ای از آن نهانم من | |||||
| کار من و حال من چه می‌پرسی | کین می‌دانم که می ندانم من | |||||
| هرچند که در جهان نیم لیکن | سرگشته‌تر از همه جهانم من | |||||
| در هر نفسی هزار عالم را | از پس کنم و به یک مکانم من | |||||
| هر دم که نهان طلب کنم خود را | چه سود که آن زمان عیانم من | |||||
| وآن دم که عیان نشان خود خواهم | آن لحظه بدان که بی‌نشانم من | |||||
| وان دم که نهان خود عیان جویم | از هر دو گذشته آن زمانم من | |||||
| من اینم و آنم و به هم هردو | فی‌الجمله نه اینم و نه آنم من | |||||
| زان راز که سر جان عطار است | گفتن سخنی نمی‌توانم من | |||||