| | | | | | |
| |
ای شیوه‌ی تو کرشمه و ناز |
|
تا چند کنی کرشمه آغاز |
|
| |
بستی در دیده از جهانم |
|
بر روی تو دیده کی کنم باز |
|
| |
ای جان تو در اشتیاق می‌سوز |
|
وی دیده در انتظار می‌ساز |
|
| |
تا روز وصال در شب هجر |
|
بر آتش غم چو شمع بگداز |
|
| |
در باز به عشق هرچه داری |
|
در صف مقامران جانباز |
|
| |
پیمانه‌ی هر دو کون درکش |
|
یعنی که دو کون را برانداز |
|
| |
ای باز چو صید کون کردی |
|
بازآی به دست شه چو شهباز |
|
| |
ای نوپر آشیان علوی |
|
بر پر سوی آشیانه شو باز |
|
| |
گردون خرفی است بس زبون گیر |
|
گیتی زنکی است بس فسون ساز |
|
| |
بر مرکب روح گرد راکب |
|
زین بادیه تازیان برون تاز |
|
| |
چون غمزده قصه‌ی غم خویش |
|
با غمزه مگو که هست غماز |
|
| |
در مجلس کم زنان قدح نوش |
|
در خلوت عاشقان طرب ساز |
|
| |
مقراض اجل گرت برد سر |
|
چون شمع سر آور از دم گاز |
|
| |
خون خوار زمین گرت خورد خون |
|
مانند نبات شو سرافراز |
|
| |
چون جوهر فرد باش یعنی |
|
از خلق زمانه باش ممتاز |
|
| |
تا کی چون مقلدان غافل |
|
تا چند چو غافلان پر آز |
|
| |
تا جان ندهی تو همچو عطار |
|
بیرون مده از درون دل راز |
|
