| | | | | | |
| |
ای شکر خوشه‌چین گفتارت |
|
سرو آزاد کرد رفتارت |
|
| |
بس که طوطی جان بزد پر و بال |
|
ز اشتیاق لب شکر بارت |
|
| |
خار در پای گل شکست هزار |
|
ز آرزوی رخ چو گلنارت |
|
| |
هر شبی با هزار دیده سپهر |
|
مانده در انتظار دیدارت |
|
| |
لعل از جان بشسته دست به خون |
|
شده مبهوت جزع خون‌خوارت |
|
| |
نرگس تر که ساقی چمن است |
|
حلقه در گوش چشم مکارت |
|
| |
هرکه را از هزار گونه جفا |
|
دل ببردی به‌جان گرفتارت |
|
| |
بحر از آن جوش می‌زند لب خشک |
|
که بدیدست در شهوارت |
|
| |
آسمان می‌کند زمین بوست |
|
زانکه سرگشته گشت در کارت |
|
| |
گشت دندان عاشقان همه کند |
|
زانکه بس تیز گشت بازارت |
|
| |
بر دل و جان من جهان مفروش |
|
که به جان و دلم خریدارت |
|
| |
بر بناگوش توست حلقه‌ی زلف |
|
حلقه در گوش کرده عطارت |
|
