پرش به محتوا

عطار (غزلیات)/ای دل ز جفای یار مندیش

از ویکی‌نبشته
عطار (غزلیات) از عطار
(ای دل ز جفای یار مندیش)
  ای دل ز جفای یار مندیش در نه قدم و ز کار مندیش  
  جوینده‌ی در ز جان نترسد گل می‌طلبی ز خار مندیش  
  با پنجه‌ی شیر پنجه می‌زن از کام و دهان مار مندیش  
  مردانه به کوی یار درشو از خنجر هر عیار مندیش  
  گر نیل وصال یار باید از گفتن ننگ و عار مندیش  
  چون با تو بود عنایت یار گر خصم بود هزار مندیش  
  چون یافته‌ای جمال او را از گشتن سنگسار مندیش  
  منصور تویی بزن اناالحق تسلیم شو و ز دار مندیش  
  عطار تویی چو ماه و خورشید در تاب زهر غبار مندیش