عطار (غزلیات)/اکنون که نشانه‌ی ملامیم

by عطار

	اکنون که نشانه‌ی ملامیم			وانگشت نمای خاص و عامیم
	تا کی سر نام و ننگ داریم			زیرا که نه مرد ننگ و نامیم
	در شهر ندا زنیم و گوییم			معشوقه‌ی خویش را غلامیم
	هم نام به باد داده هم ننگ			واندر طلب نشان و نامیم
	لیکن شب و روز در خرابات			با رود وسرود و نقل و جامیم
	واجب نبود نگار دیدن			زیرا که به کار ناتمامیم
	دیوانه نه‌ایم حاش‌لله			با عقل و هدایت تمامیم
	نیکوست وصال یار با فال			زیرا که درین چنین مقامیم
	عطار وجود خود برون نه			چون دانستی که ناتمامیم