| | | | | | |
| |
رابعه در راه کعبه هفت سال |
|
گشت بر پهلو زهی تاج الرجال |
|
| |
چون به نزدیک حرم آمد به کام |
|
گفت آخر یافتم حجی تمام |
|
| |
قصد کعبه کرد روز حج گزار |
|
شد همی عذر زنانش آشکار |
|
| |
بازگشت از راه و گفت ای ذوالجلال |
|
راه پیمودم به پهلو هفت سال |
|
| |
چون بدیدم روز بازاری چنین |
|
او فکندی در رهم خاری چنین |
|
| |
یا مرا در خانهی من ده قرار |
|
یا نه اندر خانهی خویشم گذار |
|
| |
تا نباشد عاشقی چون رابعه |
|
کی شناسد قدر صاحب واقعه |
|
| |
تا تو میگردی درین بحر فضول |
|
موج برمیخیزد از رد و قبول |
|
| |
گه ز پیش کعبه بازت میدهند |
|
گه درون دیر رازت میدهند |
|
| |
گر ازین گرداب سر بیرون کنی |
|
هر نفس جمعیتی افزون کنی |
|
| |
ور درین گرداب مانی مبتلا |
|
سر بسی گردد ترا چون آسیا |
|
| |
بوی جمعیت نیابی یک نفس |
|
میبشولد وقت تو از یک مگس |
|
