صائب تبریزی (غزلیات)/مبند دل به حیاتی که جاودانی نیست

by صائب تبریزی

	مبند دل به حیاتی که جاودانی نیست			که زندگانی ده روزه زندگانی نیست
	به چشم هر که سیه شد جهان ز رنج خمار			شراب تلخ کم از آب زندگانی نیست
	ز شرم موی سفیدست هوشیاری من			وگرنه نشاه‌ی مستی کم از جوانی نیست
	جدا بود شکر و شیر، همچو روغن و آب			درین زمانه که آثار مهربانی نیست
	ز صبح صادق پیری چه فیض خواهم برد؟			مرا که بهره بجز غفلت از جوانی نیست
	برون میار سر از زیر بال خود صائب			که تنگنای فلک جای پرفشانی نیست