صائب تبریزی (غزلیات)/با حلقه‌ی ارادت ساغر به گوش کن
| با حلقه‌ی ارادت ساغر به گوش کن | یا عاقلانه ترک در میفروش کن | |||||
| چون می درین دو هفته که محبوس این خمی | سرجوش زندگانی خود صرف جوش کن | |||||
| بسیار نازک است سخنهای عاشقان | بگذار گوش را و سرانجام هوش کن | |||||
| چون صبح، در پیاله‌ی زرین آفتاب | خونابه‌ای که می‌دهد ایام، نوش کن | |||||
| از روی تلخ توست چنین مرگ ناگوار | این زهر را به جبهه‌ی واکرده نوش کن | |||||
| ساقی صبوح کرده ز میخانه می‌رسد | صائب وداع صبر و دل و عقل و هوش کن | |||||