شیدای گراشی (غزلیات)/صنوبری نبود چون تو سرو بالا را

by شیدای گراشی

	صنوبری نبود چون تو سرو بالا را			عقیق نی چو دو لعل لب شکرخا را
	به دهر و گلشن وی یاسمین و سنبل تر			ندیده‌ام چو دو گیسوی عنبرآسا را
	به خاک غم بنشینند لیلی و عذرا			زنیم غمزه‌ی آن نرگسان شهلا را
	ز غمزه‌ای که کند یک جهان روند از هُش			زنیم نفخه کند خلق صد مسیحا را
	اگر ز غمزه گشاید دو لب به یقین			شود خموش مر آن طوطی شکرخا را
	اگر ز گوشه‌ی ابرو نقاب برگیرد			برد دوصد دل دل‌برده‌ی زلیخا را
	ز ناز گر بخرامد هزار سرو سهی			خجل شوند از آن قامت دل‌آرا را
	دلم ز هجر بسی عقده بسته ای مه تام			ز خال هندوی خود حل کن این معما را
	مقیم کوی تو شیدا شد ای شها آخر			زکات هم بودش حسن و روی زیبا را