شاهنامه (تصحیح ژول مل)/پادشاهی کیخسرو

by فردوسی

کیخسرو

پادشاهی کیخسرو شصت سال بود

---

آغاز داستان

	سخن راند گویا برین داستان			دگر گوید از گفتهٔ باستان
	که خسرو چگونه نشیند بگاه			چگونه فرستد بتوران سپاه
	گر از بخشش کردگار سپهر			مرا زندگی ماند و تازه چهر
	بمانم بگیتی یکی داستان			ازین نامهٔ نامور باستان
	بپالیز چون برکشد سرو شاخ			سر سبز شاخش برآید ز کاخ		۵
	ببالای او شاد باشد درخت			چو بیندش بینادل و نیکبخت
	دل از روزگارش همی پرورد			جهانی ز کردار او بر خورد
	سزد گر گمانی برد بر سه چیز			کزین سه گذشتی چه چیزست نیز
	هنر با نژادست و با گوهرست			سه چیزست و هر سه ببند اندرست
	هنر کی بود تا نباشد گهر			نژاده بسی دیدهٔ بی‌هنر		۱۰
	گهر آن که از فرّ یزدان بود			نیازد ببد دست و بد نشنود
	نژاد آن که باشد ز تخم پدر			سزد کآید از تخم پاکیزه بر
	هنر آنکه آموزی از هر کسی			بکوشی و پیچی ز رنجش بسی
	ازین هر سه گوهر بود مایه‌دار			که زیبا بود خلعت کردگار
	چو هر سه بیابی خرد بایدت			شناسندهٔ نیک و بد بایدت		۱۵
	چو این چار با یکتن آید بهم			بیآساید از درد و از رنج و غم
	مگر مرگ کز مرگ خود چاره نیست			وزین تیزتر نیز پتیاره نیست
	جهانجوی ازین چار شد بی‌نیاز			همش بخت سازنده بود از فراز