شاهنامه (تصحیح ژول مل)/جنگ پیران با گیو

by فردوسی

جنگ پیران با گیو

	بپوشید درع و بیآمد چو شیر			همان بارهٔ دستکش را بزیر
	از آن سو سپهدار ازین سو سپاه			میانجی شده رود و بر بسته راه
	چو رعد بهاران بغرّید گیو			ز سالار لشکر همی جست نیو
	بر آشفت پیران و دشنام داد			بدو گفت کای بد تن بد نژاد		۸۸۰
	تو تنها بدین رزمگاه آمدی			دلاور بپیش سپاه آمدی
	کنون خوردنت نوگ ژوپین بود			برت را کفن چنگ شاهین بود
	اگر آهنین کوهی ای یکسوار			چو مور اندر آیند گردت هزار
	کنند آن زره در برت چاک چاک			چو مردار بی سر کشندت بخاک
	یکی داستان زد هژبر دمان			که چون بر گوزنی سر آرد زمان		۸۸۵
	زمانه همی دم برو بشمرد			بیآید دوان پیش من بگذرد
	زمان آوریدت کنون پیش من			همان پیش آن نامدار انجمن
	از آنپس بغرّید گیو سترگ			سر سرکشان پهلوان بزرگ
	که ای ترک بد گوهر دیوزاد			که چون تو سپهبد بگیتی مباد
	بکین سیاوش مرا دیدهٔ			همانا که زخمم پسندیدهٔ		۸۹۰
	که چندان بزرگان هم از ترک و چین			که شد کشته بر دست من روز کین
	بتاراج دادم همه خان تو			گزند آمد از من ابر جان تو
	دو مهتر زنت بود بر انجمن			اسیر آوریدم کشان از ختن
	یکی خواهرت بود و دیگر زنت			که لرزان بدندی بجان و تنت
	دو ترک دژم را چون من دیدمش			بکهتر یکی بنده بخشیدمش		۸۹۵
	نمودی بمن پشت همچون زنان			برفتی غریوان و هویه کنان
	ترا خود همی مرد باید چو زن			میان یلان لاف مردی مزن
	کزین ننگ تا جاودان مهتران			بگریند با رود و رامشگران
	که تنها همی گیو خسرو ببرد			همه نامتان ننگ باید شمرد
	و دیگر بزرگان روی زمین			چه فغفور و قیصر چه خاقان چین		۹۰۰
	بزرگان و خویشان کاؤس شاه			دلیران و گردان زرّین کلاه
	همه دخت رسم همی خواستند			همی بر دلش خواهش آراستند
	بدامادیش کس فرستاد طوس			تهمتن برو کرد چندین فسوس
	تهمتن ز پیمانشان سر بتافت			از ایشان سزاوار خود کس نیافت
	بگیتی نگه کرد رستم بسی			ز گردان پسندش نیآمد کسی		۹۰۵
	بمن داد رستم گزین دخترش			که بودی گرامیتر از افسرش
	مهین دخت بانو گشسپ سوار			بمن داد گردنکش نامدار
	ز چندان بزرگان مرا برگزید			سرم را بچرخ برین بر کشید
	سپردم برستم یکی خواهرم			مه بانوان شهربانو ارم
	بجز پیلتن رستم شیرمرد			ندارم بگیتی کسی همنبرد		۹۱۰
	چو با رستم آیم بکین خواستن			بباید ترا نوحه آراستن
	هم‌اکنون بدین خنجر آبگون			کنم پیش چشمت جهان قیرگون
	اگر زنده ماند زین سپاه			ز من نام مردی بگیتی مخواه
	شهنشاه خسرو بایران برم			بنزدیک شاه دلیران برم
	نشانمش بر نامور تخت عاج			نهم بر سرش بر دل افروز تاج		۹۱۵
	وز آنپس بپوشم گرانمایه کبر			کنم شهر توران کنام هزبر
	منم پور گودرز کشوادگان			سر سرکشان گیو آزادگان
	توئی ترک بد بخت پیران شوم			که مه تاج بادت مه تخت و مه بوم
	که خمّ کمندم کنون مرگ تست			کفن بی‌گمان جوشن و ترگ تست