| | | | | | |
| |
مهر بنده‌ی آن رخ چون ماه باد |
|
جان فدای آن لب دلخواه باد |
|
| |
فرق او همچون خط او سبز باد |
|
بخت او چون عمر او برناه باد |
|
| |
روی آن کز خاصیت دارد خبر |
|
چون دو بیجادش ببند کاه باد |
|
| |
مدت حسن و بقای ماه من |
|
با مدد چون عمر سال و ماه باد |
|
| |
از برای پاس باس غیرتش |
|
ساکن حبس خموشی آه باد |
|
| |
چون بهشت و دوزخست آن زلف و رخ |
|
ساحت پاداش و باد افراه باد |
|
| |
اشک آن کز وی نیندیشد بجو |
|
همچو راه کهکشانش راه باد |
|
| |
آن‌چنان چون شاه خوبان آن مهست |
|
شاه دولتشاه دولتشاه باد |
|
| |
بهر خدمت چرخ بر درگاه او |
|
صد کمر بربسته چون خرگاه باد |
|
| |
در حریم حرمت آگینش چو عرش |
|
دختر فغفو و قیصر داه باد |
|
| |
پیش نوک تیر درزی حرفتش |
|
حصن دشمن خیمه‌ی جولاه باد |
|
| |
ریزه‌های زر و سیم قلب چرخ |
|
در سرا ضرب کفش درگاه باد |
|
| |
چون کند سلطان علوی آرزو |
|
آفتابش تاج و چرخش گاه باد |
|
| |
آفتابست او ولیکن گاه نور |
|
سایبانش سایه‌ی الاه باد |
|
| |
شاه بهرام آنشهی کاندر جهان |
|
تا جهان را شاه باید شاه باد |
|
| |
عرش و فرش دشمنان جاه او |
|
همچو بیژن زیر سنگ چاه باد |
|
| |
پیش گرز گاو سارش روز صید |
|
شیر گردون کمتر از روباه باد |
|
| |
بی شه اسب و پیل و فرزین هیچ نیست |
|
شاه ما را به بقای شاه باد |
|
| |
سوی جانش سهم غیب تیز تاز |
|
چون خرد منهی و کارآگاه باد |
|
| |
پس چو نزدش هر چه جز الاه لاست |
|
سایگاهش حفظ «الا الاه» باد |
|
| |
جز سنایی در وفا و بندگیش |
|
تا ابد چرخ دو تا یکتاه باد |
|
