| | | | | | |
| |
بس کنید آخر محال ای جملگی اصحاب مال |
|
در مکان آتش زنید ای طایفه‌ی ارباب حال |
|
| |
زینهار و زینهار از گرم رفتن دم زنید |
|
زین یجوز و لایجوز و خرقه و حال و محال |
|
| |
خرقه‌پوشان گشته‌اند از بهر زرق و مخرقه |
|
دین فروشان گشته‌اند ار آرزوی جاه و مال |
|
| |
ای نظام‌الدین و فخر ملت ای شیخ الشیوخ |
|
چند ازین حال و محال و چند ازین هجر و وصال |
|
| |
کی توان مر ذوالجلال و ذوالبقا را یافتن |
|
در خط خوب تکین و در خم زلف ینال |
|
| |
پای بند خیر و شری کی شود در راه عشق |
|
آنکه باشد تشنه‌ی شوق و کمال ذوالجلال |
|
| |
از دو بیرون نیست الا شربتی یا ضربتی |
|
گر نعیم آید مناز و گر جحیم آید منال |
|
| |
مردن آن باشد که متواری شود سیمرغ‌وار |
|
هشت جنت زیر پر و هفت دوزخ زیر بال |
|
| |
نیست نقصانی ز نا آورده طاعت‌های خلق |
|
هست مستغنی ز آب و گل، کمال لایزال |
|
| |
ای جنید و بایزید از خاک سرها برکنید |
|
تا جهانی بر جدل بینید و قومی در جدال |
|
| |
این میان را بسته اندر راه معنی چون الف |
|
و آن شده بی‌شک ز دعویهای بی‌معنی چو دال |
|
| |
ای دریغان صادقان گرم رو در راه دین |
|
تیر ایشان دیده دوز و عشق ایشان سینه مال |
|
| |
کی خبر داری تو ای نامحرم نا اهل راه |
|
از جفاهای صهیب و از بلاهای بلال |
|
| |
عالمی زاغ سیاه و نیست یک باز سپید |
|
یک رمه افراسیاب و نیست پیدا پور زال |
|
| |
تا حشر گردند شاگردان دون‌الفلتین |
|
پردگی گشتند زین غم اوستادان کمال |
|
| |
بی مزه شد عشقبازی زین جهان بی‌مزه |
|
عاشقان را قحط آمد زین تباه تنگ سال |
|
| |
وین ظریفان بین کز ایشان تنگ شد پهنای عشق |
|
وین جمیلان بین کز ایشان ننگ میدارد جمال |
|
| |
صف دیوان بینم اینک در مقام جبرییل |
|
بیشه‌ی شیران شرزه شد پناه هر شکال |
|
| |
عشق یعقوب ار نداری صبر ایوبیت کو |
|
قدر بدر ار نیستت باری کم از قدر هلال |
|
| |
دولتی بود آن دوالی کش عمر در کف گرفت |
|
ورنه عمر هست بسیاری نمی‌بینم دوال |
|
| |
یا همه جان باش یا جانان که اندر راه عشق |
|
در یکی قالب نباشد جان و جانان را مجال |
|
| |
ناریان بین با سه دوزخ سرد مانده در تموز |
|
ابلهان بین با دو دریا غرق گشته در سفال |
|
| |
در جهان آزاد مردی کو که با وی دم زنیم |
|
محرم و شایسته و اهل و مرید و بی‌ملال |
|
| |
کوی صدیقان بدیده رفت باید نز قدم |
|
راه صدیقان به طاعت رفت باید نه به بال |
|
| |
گر به عقبی دیده داری کوت زاد آخرت |
|
ور به دنیا تکیه داری هست دنیا را زوال |
|
| |
صدهزاران رنج بوبکر از یکی این حرف بود |
|
نوح نهصد سال نوحه کرد تا شد همچو نال |
|
| |
گردم بوبکر خواهی بخشش یک نانت کو |
|
ور کمال نوح جویی نوحه‌ات کو نیم سال |
|
| |
بود آن گه وقت «کان الکاس مجریها الیمین» |
|
هست اکنون گاه «کان الکاس مجریها الشمال» |
|
| |
کاسد و فاسد شد آن سحر حرام سامری |
|
هست گفتار سنایی عشق را سحر حلال |
|
