| | | | | | |
| |
ای دل ار در بند عشقی عقل را تمکین مکن |
|
محرم روح‌الامینی دیو را تلقین مکن |
|
| |
خوش نباشد مشورت با عقل کردن پیش عشق |
|
قبله تا خورشید باشد اختری را دین مکن |
|
| |
ماه و تیر و زهره و بهرام و برجیس و زحل |
|
چون همین خدمت کنندت خدمت پروین مکن |
|
| |
از برای باستانی خسروی را سر مکن |
|
وز برای کور دینی حمله بر گرگین مکن |
|
| |
قوت فرهاد و ملک خسروت چون یار نیست |
|
دعوی اندر زلف و خال و چهره‌ی شیرین مکن |
|
| |
گنج اگر خواهی که یابی ابتدا با رنج ساز |
|
چون مکان اندر جهان شد دیده کوته بین مکن |
|
| |
از برای هفت گندم هشت جنت در مباز |
|
برگ بی‌برگی مجوی و قصد برگ تین مکن |
|
| |
نی زمانی همچو مایی بلبل مطرب مباش |
|
وز برای سور گلبن یاد فروردین مکن |
|
| |
زاد آزادی طلب کن چون محمد مردوار |
|
از برای راه سدره گربه‌ای را زین مکن |
|
| |
گرم رو در راه عشق و با خرد صحبت مجوی |
|
کبک اگر خواهی که گیری ملوح از شاهین مکن |
|
| |
گاه خلوت پیش رضوان زحمت مالک مخواه |
|
حور اگر در خلد یابی دعوت از سجین مکن |
|
| |
عقل و عشق اندر بدایت جز دم آشفته نیست |
|
عز و ذل بگسل تو و در عاشقی تعیین مکن |
|
| |
گر قبول عشق خواهی بیخ وصل از دل بکن |
|
ملک چین داری ز حسرت ابروان پر چین مکن |
|
| |
عشق بازی و ز خود تربیت جویی شرط نیست |
|
نرگس اندر گرد خار خشک وز پرچین مکن |
|
| |
از برای چشم زخم بچه‌ی دیو لعین |
|
عنبر اشهب مسوز و ورد خود یاسین مکن |
|
| |
پرده‌دار عقل را در بارگاه دل نشان |
|
تاج شاه روح را خلخال آب و طین مکن |
|
| |
صورت آدم نداری از برای زاد دیو |
|
پشت سوی جان روح‌افزای حورالعین مکن |
|
| |
اندرین ره همرهانی دوربین چون کرکسند |
|
با دو چشم همچو کژدم رهبری چندین مکن |
|
| |
تا نسوزی دل چو لاله پیرهن چون گل مدر |
|
دیده چون نرگس نداری چهره چون نسرین مکن |
|
| |
گر بقا خواهی چو کرم پیله گرد خود متن |
|
کبر کبک و حرص مور و فعل ما را آیین مکن |
|
| |
از حجاب غفلت آخر یک زمان بیرون نگر |
|
ناظر رخسار جانان چشم صورت بین مکن |
|
| |
غیرت اوباش را در کوی او گردن بنه |
|
خسرو ایام را بی روی او تمکین مکن |
|
| |
چنگ در فتراک صاحب دولتی زن تا رهی |
|
دل برای مال آن و ملک این غمگین مکن |
|
| |
عشق با زاغ‌البصر گویی ترا شد رهنمای |
|
حاجب لاینبغی را دعوت تحسین مکن |
|
| |
چون «الم نشرح» شنیدی «رب یسرلی» بگوی |
|
چون ز جنت در گذشتی وصف ملک چین مکن |
|
| |
«رحمة للعالمین» را «اهد قومی» ورد ساز |
|
«لا تذر اذ ذاعنی» گر بشنوی آمین مکن |
|
| |
دم برای دیگران زن در خلا و در ملا |
|
چون تو خاص شهریاری آن خود تضمین مکن |
|
| |
گرگران باری چو قارون جز ثری بستر مساز |
|
ور سبک روحی چو عیسی جز قمر بالین مکن |
|
| |
شاهد و شمع و شراب و مطرب آنجا بهترست |
|
درد ازینجا برمدار و سینه درد آگین مکن |
|
| |
دست شه خواهی که باشد آشیانت همچو باز |
|
چشم سر ز اول بدوز آن راه را بین وین مکن |
|
| |
بر در سلطان نشاید کرد کبکی ره زدن |
|
گر نداری گربه با خود دست زی زوبین مکن |
|
| |
خلعت فغفور داری نوبت قیصر مزن |
|
شهریار و شاه هندی بندگی تکین مکن |
|
| |
گر ز سر کار خویش آگه شدی چون دیگران |
|
شهد و زهر و کفر و دین را زاد و بوم دین مکن |
|
| |
در نظم از بحر خاطر چون به دست آید ترا |
|
جز عروس روح را از عقد او کابین مکن |
|
| |
چون سنایی باش فارغ از برای حرص و آز |
|
آفرین بر دیگران بر خویشتن نفرین مکن |
|
