کلیات سعدی/غزلیات/دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد

by سعدی

۱۶۴– ط

	دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد؟			ابری که در بیابان بر تشنهٔ ببارد
	ای بوی آشنائی دانستم از کجائی			پیغام وصل جانان پیوند روح دارد
	سودای عشق پختن عقلم نمی‌پسندد			فرمان عقل بردن عشقم نمیگذارد
	باشد که خود برحمت یاد آورند[۱] ما را			ورنه کدام قاصد پیغام ما گذارد؟
	هم عارفان عاشق دانند حال مسکین			گر عارفی بنالد یا عاشقی بزارد
	زهرم چو نوشدارو از دست یار شیرین			بر دل خوشست، نوشم بی او نمی‌گوارد[۲]
	پائی که برنیارد روزی بسنگ عشقی			گوئیم جان ندارد یا دل نمی‌سپارد
	مشغول عشق جانان گر عاشقیست صادق			در روز تیرباران باید که سر نخارد
	بیحاصلست یارا اوقات زندگانی			الا دمی که یاری با همدمی برآرد
	دانی چرا نشیند سعدی بکنج خلوت؟			کز دست خوبرویان بیرون شدن نیارد

---

1. یادآوری تو.
2. شکل غلط قبلی: ... خوششت...