دیوان حافظ/چرا نه در پی عزم دیار خود باشم

by حافظ

۳۳۷	چرا نه در پی عزم دیار خود باشم			چرا نه خاک سر کوی یار خود باشم		۳۴۷
	غم غریبی و غربت چو بر نمی‌تابم			بشهر خود روم و شهریار خود باشم
	ز محرمان سراپردهٔ وصال شوم			ز بندگان خداوندگار خود باشم
	چو کار عمر نه پیداست باری آن اولی			که روز واقعه پیش نگار خود باشم
	ز دست بخت گران خواب و کار بیسامان			گرم بود گلهٔ رازدار خود باشم
	همیشه پیشهٔ من عاشقیّ و رندی بود			دگر بکوشم و مشغول کار خود باشم
		بود که لطف ازل رهنمون شود حافظ
		وگرنه تا بابد شرمسار خود باشم