دیوان حافظ/ما ز یاران چشم یاری داشتیم

by حافظ

۳۶۹	ما ز یاران چشم یاری داشتیم			خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم		۳۲۳
	تا درخت دوستی برکی دهد			حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم
	گفت و گو آیین درویشی نبود			ور نه با تو ماجراها داشتیم
	شیوهٔ چشمت فریب جنگ داشت			ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم
	گلبن حسنت نه خود شد دلفروز			ما دم همّت برو بگماشتیم
	نکتها رفت و شکایت کس نکرد			جانب حرمت فرو نگذاشتیم
		گفت خود دادی بما دل حافظا
		ما محصّل بر کسی نگماشتیم