دیوان حافظ/زین خوش رقم که بر گل رخسار میکشی

by حافظ

۴۵۹	زین خوش رقم که بر گل رخسار میکشی			خط بر صحیفهٔ گُل و گلزار میکشی		۴۷۱
	اشک حرم نشین نهانخانهٔ مرا			زانسوی هفت پرده[۱] ببازار میکشی
	کاهل روی چو باد صبا را ببوی زلف			هر دم بقید سلسله در کار میکشی
	هر دم بیاد آن لب میگون و چشم مست			از خلوتم بخانهٔ خمّار میکشی
	گفتی سر تو بستهٔ فتراک ما شود[۲]			سهلست اگر تو زحمت این بار میکشی
	با چشم و ابروی تو چه تدبیر دل کنم			وه زین کمان که بر من بیمار میکشی
	بازآ که چشم بد ز رخت دفع می‌کند			ای تازه گل که دامن ازین خار میکشی[۳]
		حافظ دگر چه می‌طلبی از نعیم دهر
		می میخوریّ و طرّهٔ دلدار میکشی

---

1. یعنی هفت طبقهٔ پردهای چشم، رجوع شود برای تعداد و اسامی آنها بغیاث اللّغات در عنوان «هفت پردهٔ چشم» و بهار عجم در عنوان «هفت طبقه»
2. چنین است در خ و اغلب نسخ دیگر، ق و سودی: سزد
3. یعنی اعراض میکنی و دوری میجوئی ازین خار یعنی از من و دامن کشیدن از چیزی کنایه از خویشتن را دور داشتن از آنچیز باشد (بهار عجم)،