دیوان حافظ/راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست

از ویکی‌نبشته
۷۲  راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست آنجا جز آنکه جان بسپارند چاره نیست  ۸۱
  هر گه که دل بعشق دهی خوش دمی بود در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست  
  ما را ز منع عقل مترسان و می بیار کان شحنه در ولایت ما هیچ کاره نیست  
  از چشم خود بپرس که ما را که میکشد جانا گناه طالع و جرم ستاره نیست  
  او را بچشم پاک توان دید چون هلال هر دیده جای جلوهٔ آن ماه‌پاره نیست  
  فرصت شمر طریقهٔ رندی که این نشان چون راه گنج بر همه کس آشکاره نیست  
  نگرفت در تو گریهٔ حافظ بهیچ رو  
  حیران آن دلم که کم از سنگ خاره نیست