| | | | | | |
| ۴۵۱ |
خوش کرد یاوری فلکت روز داوری |
|
تا شکر چون کنیّ و چه شکرانه آوری |
۴۴۶ |
| |
آنکس که اوفتاد خدایش گرفت دست |
|
گو بر تو باد تا غم افتادگان خوری |
|
| |
در کوی عشق شوکت شاهی نمی‌خرند |
|
اقرار بندگی کن و اظهار چاکری |
|
| |
ساقی بمژدگانی عیش از درم در آی |
|
تا یکدم از دلم غم دنیا بدر بری |
|
| |
در شاهراه جاه و بزرگی خطر بسیست |
|
آن به کزین گریوه سبکبار بگذری |
|
| |
سلطان و فکر لشکر و سودای تاج و گنج |
|
درویش و امن خاطر و کُنج قلندری |
|
| |
یک حرف صوفیانه بگویم اجازتست |
|
ای نور دیده صلح به از جنگ و داوری |
|
| |
نیل مراد بر حسب فکر و همّتست |
|
از شاه نذر خیر و ز تو توفیق یاوری |
|
| |
حافظ غبار فقر و قناعت ز رخ مشوی |
|
| |
کاین خاک بهتر از عمل کیمیاگری |
|
