دیوان حافظ/تو را که هر چه مرادست در جهان داری

by حافظ

۴۴۵	ترا که هر چه مرادست در جهان داری			چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری		۴۳۳
	بخواه جان و دل از بنده و روان بستان			که حکم بر سر آزادگان روان داری
	میان نداری و دارم عجب که هر ساعت			میان مجمع خوبان کنی میان‌داری
	بیاض روی ترا نیست نقش درخور از آنک[۱]			سوادی از خط مشکین بر ارغوان داری
	بنوش می که سبک‌روحی و لطیف مدام			علی‌الخصوص در آندم که سر گران داری
	مکن عتاب ازین بیش و جور بر دل ما			مکن[۲] هر آنچه توانی که جای آن داری
	باختیارت اگر صد هزار تیر جفاست			بقصد جان من خسته در کمان داری
	بکش جفای رقیبان مدام و جور حسود			که سهل باشد اگر یار مهربان داری
	بوصل دوست گرت دست میدهد یکدم			برو که هر چه مرادست در جهان داری
		چو گل بدامن ازین باغ می‌بری حافظ
		چه غم ز ناله و فریاد باغبان داری

---

1. چنین است در ی و سودی، خ ق: زانک، نخ ر: رنگ
2. چنین است در خ، ق نخ ی و سودی: بکن، ر: کنی،