دیوان حافظ/تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود
ظاهر
| ۲۰۵ | تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود | سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود | ۱۹۳ | |||
| حلقهٔ پیر مغان از ازلم در گوش است | بر همانیم که بودیم و همان خواهد بود | |||||
| بر سر تربت ما چون گذری همّت خواه | که زیارتگه رندان جهان خواهد بود | |||||
| برو ای زاهد خودبین که ز چشم من و تو | راز این پرده نهانست و نهان خواهد بود | |||||
| ترک عاشق کش من مست برون رفت امروز | تا دگر خون که از دیده روان خواهد بود | |||||
| چشمم آن دم که ز شوق تو نهد سر بلحد | تا دم صبح قیامت نگران خواهد بود | |||||
| بخت حافظ گر ازین گونه مدد خواهد کرد | ||||||
| زلف معشوقه بدست دگران خواهد بود | ||||||