دیوان حافظ/بهار و گل طربانگیز گشت و توبه شکن
| ۳۸۸ | بهار و گل طربانگیز گشت و توبهشکن | بشادی رخ گل بیخ غم ز دل برکن | ۳۸۳ | |||
| رسید باد صبا غنچه در هواداری | ز خود برون شد و بر خود درید پیراهن | |||||
| طریق صدق بیاموز از آب صافی دل | براستی طلب آزادگی ز سرو چمن | |||||
| ز دستبردِ صبا گرد گل کُلاله نگر | شکنج گیسوی سنبل ببین بروی سمن | |||||
| عروس غنچه رسید از حرم بطالع سعد[۱] | بعینه[۲] دل و دین میبرد بوجه حسن | |||||
| صفیر بلبل شوریده و نفیر هزار | برای وصل[۳] گل آمد برون ز بیت حزن | |||||
| حدیث صحبت خوبان و جام باده بگو | ||||||
| بقول حافظ و فتویّ پیر صاحب فن | ||||||