دیوان حافظ/اگر نه باده غم دل زیاد ما ببرد

by حافظ

۱۲۹	اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد			نهیب حادثه بنیاد ما ز جا ببرد		۲۱۵
	اگر نه عقل بمستی فروکشد لنگر			چگونه کشتی ازین ورطهٔ بلا ببرد
	فغان که با همه کس غایبانه باخت فلک			که کس نبود که دستی ازین دغا ببرد
	گذار بر ظلماتست خضر راهی کو			مباد کاتش محرومی آب ما ببرد
	دل ضعیفم از آن میکشد بطرف چمن			که جان ز مرگ به بیماری صبا ببرد
	طبیب عشق منم باده ده که این معجون			فراغت آرد و اندیشهٔ خطا ببرد
	بسوخت حافظ و کس حال او بیار نگفت			مگر نسیم پیامی خدایرا ببرد