دیوان حافظ/اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول

از ویکی‌نبشته
۳۰۶  اگر بکوی تو باشد مرا مجال وصول رسد بدولت وصل تو کار من باصول  ۳۰۵
  قرار برده ز من آن دو نرگس رعنا فراغ برده ز من آن دو جادوی مکحول  
  چو بر در تو من بی‌نوای بی زر و زور بهیچ باب ندارم ره خروج و دخول  
  کجا روم چه کنم چاره از کجا جویم که گشته‌ام ز غم و جور روزگار ملول  
  من شکستهٔ بدحال زندگی یابم در آنزمان که بتیغ غمت شوم مقتول  
  خرابتر ز دل من غم تو جای نیافت که ساخت در دل تنگم قرارگاه نزول  
  دل از جواهر مهرت چو صیقلی دارد بود ز زنگ حوادث هر آینه مصقول  
  چه جرم کرده‌ام ای جان و دل بحضرت تو که طاعت من بیدل نمیشود مقبول  
  بدرد عشق بساز و خموش کن حافظ  
  رموز عشق مکن فاش پیش اهل عقول