دیوان حافظ/اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول

by حافظ

۳۰۶	اگر بکوی تو باشد مرا مجال وصول			رسد بدولت وصل تو کار من باصول		۳۰۵
	قرار برده ز من آن دو نرگس رعنا			فراغ برده ز من آن دو جادوی مکحول
	چو بر در تو من بی‌نوای بی زر و زور			بهیچ باب ندارم ره خروج و دخول
	کجا روم چه کنم چاره از کجا جویم			که گشته‌ام ز غم و جور روزگار ملول
	من شکستهٔ بدحال زندگی یابم			در آنزمان که بتیغ غمت شوم مقتول
	خرابتر ز دل من غم تو جای نیافت			که ساخت در دل تنگم قرارگاه نزول
	دل از جواهر مهرت چو صیقلی دارد			بود ز زنگ حوادث هر آینه مصقول
	چه جرم کرده‌ام ای جان و دل بحضرت تو			که طاعت من بیدل نمیشود مقبول
		بدرد عشق بساز و خموش کن حافظ
		رموز عشق مکن فاش پیش اهل عقول