| | | | | | |
| ۱ |
الا یا ایهّا الساقی اَدِر کاَساً و ناوِلها |
|
که عشق آسان نمود اوّل ولی افتاد مشکلها |
۱ |
| |
ببوی نافهٔ کآخر صبا زان طرّه بگشاید |
|
ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دلها |
|
| |
مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم |
|
جرس فریاد میدارد که بربندید محملها |
|
| |
بمی سجّاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید |
|
که سالک بیخبر نبود ز راه و رسم منزلها |
|
| |
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل |
|
کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها |
|
| |
همه کارم ز خودکامی ببدنامی کشید آخر |
|
نهان کی ماند آن رازی کزو سازند محفلها |
|
| |
حضوری گر همیخواهی ازو غایب مشو حافظ |
|
| |
متی ما تلقَ من تهوی دَعِ الدّنیا و اَهملها |
|
