خاقانی (قطعات)/پسر داشتم چون بلند آفتابی
| پسر داشتم چون بلند آفتابی | ز ناگه به تاری مغاکش سپردم | |||||
| به درد پسر مادرش چون فروشد | به خاک آن تن دردناکش سپردم | |||||
| یکی بکر چون دختر نعش بودم | به روشن‌دلی چون سماکش سپردم | |||||
| چو دختر سپردم به داماد گفتم | که گنج زر است این به خاکش سپردم | |||||
| بماندم من و ماند عبد المجیدی | ودیعت به یزدان پاکش سپردم | |||||
| اگر کس نباشد پناهش به شروان | پناهش بس است آن خداکش سپردم | |||||