خاقانی (قطعات)/سلام من که رساند به پهلوان جهان
ظاهر
سلام من که رساند به پهلوان جهان | جز آفتاب که چون من درم خریدهی اوست | |||||
صبا کبوتر این نامه شد بدان درگاه | که صورت کرم امروز آفریدهی اوست | |||||
فلک چو طفل عرب طوقدار شد ز هلال | که چون غلام حبش داغ برکشیدهی اوست | |||||
سخاش نور نخستین شناس و صور پسین | که جان به قالب امید در دمیدهی اوست | |||||
ز زعفران رخ ظالمان کند گه عدل | حنوط جیفهی ظلمی که سر بریدهی اوست | |||||
ششم عروس فلک را امید دامادی | ز بخت بالغ بیدار خواب دیدهی اوست | |||||
شنیدهاند ز من صفدران به حفظ الغیب | ثنای او که صف بخل بر دریدهی اوست | |||||
به پیشکاری مهرش همه تنم کمر است | بسان بند دواتی که پیش دیدهی اوست | |||||
ولی دل از سر سرسام غم به فرقت او | زبان سیاهتر از کلک سر کفیدهی اوست | |||||
چه گویم از صفت آرزو که قصهی حال | نگفته من به زبان از دلم شنیدهی اوست |