خاقانی (قطعات)/حبذا قصر شمسهی ملکات
ظاهر
حبذا قصر شمسهی ملکات | کسمان ظل آسمانهی اوست | |||||
مادر تاجدار کیخسرو | بردهی بزم خسروانه اوست | |||||
قصر بلقیس دهر بین که پری | حارس بام بالکانهی اوست | |||||
صفوة الدین زیبدهی عجم آنک | دهر هارون آستانهی اوست | |||||
شاه جبریل جان مریم نفس | که مسیح کرم زمانهی اوست | |||||
دهم نه زن نبی که به قدر | هشت جنت نعیم خانهی اوست | |||||
حاصل شش جهات هفت اقلیم | عشر انعام بیبهانهی اوست | |||||
این جهان قلزم سخاش گرفت | خندق آن جهان کرانهی اوست | |||||
تا بقا شد کبوتر حرمش | نقطهی شین عرش دانهی اوست | |||||
جاه خاتون عالم است چنانک | پر صدا عالم از فسانهی اوست | |||||
آسمان را دوال گاو زمین | از پی شیب تازیانهی اوست | |||||
شمع بختش جهان چنان افروخت | که فک دودی از زبانهی اوست | |||||
قاصد بخت اوست ماه و نجوم | زنگل قاصد روانهی اوست | |||||
مست خون حسود اوست قضا | هم ز قحف سرش چمانهی اوست | |||||
نسل شروان شهان مهین عقدی است | صفوة الدین بهین میانهی اوست | |||||
باد شروان به فر فرزندش | که سعود ابد نشانهی اوست | |||||
بخت نقش سعادتش بندد | بر ششم چرخ کان خزانهی اوست | |||||
دانهی گوسفند چرخ نگر | کاین معانی نشان شانهی اوست | |||||
بلبل مدح اوست خاقانی | هم در شکرش آشیانهی اوست | |||||
نه فلک در ثنای او بگریخت | که فلک بندهی یگانهی اوست | |||||
جاودان باد کاعتماد جهان | همه به عمر جاودانهی اوست | |||||
زین اشارت که کرد خاقانی | سر فراز است بلکه تاجور است | |||||
پشت خم راست دل به خدمت تو | همچو نون والقلم همه کمر است | |||||
بختم از سرنگونی قلمش | چون سخنهای او بلند سر است | |||||
سیم و شکر فرستم و خجلم | که چرا دسترس همین قدر است | |||||
شعر گفتم به قدر سیم و شکر | مختصر عذرخواه مختصر است | |||||
شکر و سیم پیش همت او | از من و شعر شرمسارتر است | |||||
خود دل و طبع او ز سیم و شکر | کان طمغاج و باغ شوشتر است | |||||
سیم و سنگ است پیش دیدهی آنک | هر تراشش ز کلک او گهر است | |||||
اتصال نجوم خاطر او | فیض طبع مرا نویدگر است | |||||
زین سپس ابروار پاشم جان | این قدر فتح باب ماحضر است | |||||
تا ابد نام او بر افسر عقل | مهر بر سیم و نقش بر حجر است |