خاقانی (قصاید)/روزم فرو شد از غم، هم غمخواری ندارم
ظاهر
روزم فرو شد از غم، هم غمخواری ندارم | رازم برآمداز دل، هم دلبری ندارم | |||||
هر مجلسی و شمعی من تابشی نبینم | هر منزلی و ماهی من اختری ندارم | |||||
غواص بحر عشقم، بر ساحل تمنی | چندین صدف گشادم، هم گوهری ندارم | |||||
امید را بجز غم سرمایهای نبینم | خورشید را بجز دل نیلوفری ندارم | |||||
زر زر کنند یاران، من جو جوم که در کف | جز جان جوی نبینم جز رخ زری ندارم | |||||
از هر که داد خواهم بیداد بینم آوخ | برجور خوش کنم دل چون داوری ندارم | |||||
بر دشمنان نهم دل چون دوستان نبینم | با بدتری بسازم چون بهتری ندارم | |||||
ریحان هر سفالی بیکژدمی نبینم | جلاب هر طبیبی بینشتری ندارم | |||||
خاقانی غریبم، در تنگنای شروان | دارم هزار انده و انده بری ندارم | |||||
یاران چو کید قاطع بر دفع کید ایشان | جز پهلوان ایران یاریگری ندارم |