خاقانی (قصاید)/ای لب و خالت بهم طوطی و هندوستان

by خاقانی

	ای لب و خالت بهم طوطی و هندوستان			پیش جمالت منم هندوی جان بر میان
	از رخ و زلف تو رست در دل من آبنوس			وز لب و خال تو گشت دیده‌ی من آبدان
	ابرش خورشید را ناخنه آمد ز رشک			تا تو به شب رنگ حسن تاخته‌ای در جهان
	رو که ز عکس لبت خوشه‌ی پروین شده است			خوشه‌ی خرمای تر بر طبق آسمان
	صبر من از بی‌دلی است از تو که مجروح را			چاره ز بی‌مرهمی است سوختن پرنیان
	با همه کزاد نیست یک سر مویم ز تو			نیست تو را از وفا بر سر موئی نشان
	گرچه ز افغان مرا با تو زبان موی شد			در همه عالم منم موی شکاف از زبان
	طبع چو خاقانیی بسته‌ی سودا مدار			بشکن صفراتی او ز آن لب چون ناردان
	عهد کهن تازه کن کو سخنان تازه کرد			خاصه ثنای ملک کرد ضمیرش ضمان
	ناصر ملت طراز، قاهر بدعت گداز			شاه خلیفه پناه خسرو سلطان نشان